Stary stół i ostre ostrze ...

Gość

*Do karczmy wchodzi wysoka elfka o długich do pasa, czarnych włosach i oczach koloru szmaragdów. Podchodzi do stołu i przesuwa palcami po wyżłobionych na blacie nazwiskach, zatrzymując dłoń na tych, które zna. W końcu wyjmuje swój ulubiony sztylet - przekłuty z otrzymanego niegdyś krasnoludzkiego sztyletu - i wydrapuje własne imię.* "Miluiel Lostariel z Rivendell, córka Eleniel."

Gość

*Do sali wchodzi krasnolud z mocnymi, szerokimi barami. Za pomocą noża wyskrobuje* Tu byłem ja, Hrothgar Heavenlight.

(nic nie da się zrobić...)

*Sale nawiedza również inna postać... różniąca się od reszty nie tylko wyglądem, a zapachem szczególnie... Podchodzi do stołu i niewielkim nożem skrobie swe imię: Futhurz.*

*Do karczmy wchodzi dostojnie wyglądający elf. Rozgląda się badawczo po czym podchodzi do stolika, siada i widzi wiele wyrytych na stoliku imion. Myśli sobie, że też by tak chciał ale władcy tak nie przystoi, lecz jednak pokusa bierze górę. Wyjmuje zza pasa elfi sztylet i po chwili na stole widnieje nowy napis. Tu byłem, za Bru się stęskniłem, Drinedal Velve . *

Gość

*Nikt nie zauważył wejścia korpulentnego druida. Nie, żeby był mistrzem skradania - po prostu nigdy stąd nie wychodził. Zaszył się przy kominku, pilnując bulgocącego nad ogniem wywaru i dorzucając od czasu do czasu różnego śmiecia. Minęło trochę czasu nim oderwał się od swojego zajęcia i zauważył dewastację jednego ze stolików. Podniósł się z trudem i zatoczył niezgrabnie w jego stronę - nogi ścierpły mu okropnie w trakcie przesiedzianych lat.
Drewno było paskudnie okaleczone głębokimi nacięciami. Elf z rosnącym wzruszeniem zaczął liczyć znajome imiona. Tyle czasu minęło od kiedy widział je ostatnim razem...
Wyjął kozik - głupio nie dołączyć do tak doborowego towarzystwa...

"Aldarion Hirilonde, Prosty Druid. Przyjaciel Ive."

Alicja objęła go w geście pocieszenia...*

Gość

*Z towarzyszącym temu skrzypnięciem drzwi, w czterech ścianach przybytku pojawiła się jasnowłosa elfka w ciemnozielonej wełnianej sukni. Przy boku trzymała swojego najdroższego wilczego przyjaciela, ukrytego niemalże niedostrzegalnie w fałdach skromnego stroju swej pani. Ta zaś, niewiele myśląc, zbliżyła się do stołu i zlustrowała blat wzrokiem. Uśmiechnęła się na widok kilku znajomych nazwisk, po czym dobyła sztyletu i wydziergała nim swoje imię wraz ze skąpym dopiskiem: Tak bardzo mi smutno, że nie ma dokąd wrócić. Ariedale Luinwe Velve.*

Gość

Bueheheheehehe. żal. Smile

Gość

wiocha, sam/a jesteś żal:*

Gość

Drzwi do gospody uchyliły się, w sali zrobiło się chłodno. Delikatny powiew przetoczył się przez salę. Do środka wszedł młody, półelfi mag, ubrany w długie szaty z symbolami powietrza i wiatru. Na jednej ze ścian pojawił się ledwie dostrzegalny napis:
"Smutno, gdy historia z wiatrem przemija. Jednak oczy należy wtedy wznieść hen- do horyzontu- w poszukiwaniu nadziei na lepsze jutro...
Liadal, syn Liabadala"

Gość

To może nie bruinena ale...
Tutaj też możemy popisać w karczmie, pogadać Smile

to Play by Forum. Ci co wolą klimat od mechaniki...zapraszam.
pisz na gygy 4957419 to podam adres forum
tu był Nauriel, Niech bru spoczywa w spokoju Sad